هرگز گرهت از غزلم واشدنی نیست
این غنچه پژمرده شکوفاشدنی نیست
شاید تو که یک رود روانی بتوانی
این برکه افسرده که دریا شدنی نیست
هرماه که می آیدازین خانه فراری ست
این خانه ویران شده زیبا شدنی نیست
افتاده به بن بستم و در پیش ندارم
راهی به جزآغوش تو اما شدنی نیست
عشق تو بزرگ است برای دل تنگم
اندوه تو در سینه من جا شدنی نیست
سید ابوالفضل صمدی
پایان هر شکار به سود پلنگ نیست
رستم همیشه فاتح میدان جنگ نیست
این مرد پاک باخته را سرزنش مکن
هرکس که عشق را بپذیرد زرنگ نیست
هرقدر هم که دور شوی از برابرم
هیمالیا بریدنی از رود گنگ نیست
شعری که از تو دم نزند عاشقانه نیست
شعری که عاشقانه نباشد قشنگ نیست
با ابرها ببار که وقتی تو نیستی
رنگین کمان خانه ی ما هفت رنگ نیست
گنجشکها یکی یکی از شهر می روند
دیگر در این دیار مجال درنگ نیست
این تنگ آب کهنه ی بی اعتبار را
بشکن که جای زندگی یک نهنگ نیست
سید ابوالفضل صمدی
فکر می کردم که از گنجشک ها کم نیستم
حال می بینم کــه حتـی قدر آن هم نیستم
دور شو از پیش چشمم گل فروش پیر، من
دیگر آن دیوانــه ی گل های مریــم نیستم
پا به جنگل می گذارم آهوان رم می کنند
از کــه می ترسید آهو ها من آدم نیستم
هر نسیمی می تواند شاخه ام را بشکند
بـادهــای هـرزه فهمیـدند محکــم نیـستـم
شبنمی سرمست بودم روی گلبرگی سپید
چشــم وا کـردم همیــن امــروز دیدم نیستم
سید ابوالفضل صمدی
